Abraham op een rendier deel 4

Abraham op Reindeer Lake, deel 4

Visdag 3 op het programma. Het weer is beduidend beter dan gisteren. Zonnig met stapelwolken, afgewisseld met sluierbewolking. Fris en fruitig verschijn ik weer aan de ontbijttafel. De twee andere groepen gaan afwisselend op forel en op snoek vissen. Twee andere gidsen worden vanuit Southend ingevaren en nemen de groepen straks mee. Wat erg grappig is, zijn de vier honden van Trey die eekhoorns achterna zitten. De eekhoorns stuiven vervolgens de bomen in en de honden stan ongeduldig te wachten tot de eekhoorns de bomen weer uitkomen. Niet dus! Lange neus van de kleine diertjes naar de honden. Na een goed ontbijt gaan we weer op stap. Lorne neemt me mee naar een baaitje wat zo uit een sprookje komt. Een perfect ronde baai, omsloten door heuvels, rotsen en bomen, met maar 1 doorgang vanaf het water en ramvol fonteinkruid. Te mooi om waar te zijn. Echter, de snoeken die we zien staan tussen de planten hebben totaal geen interesse in mijn kunstaas. Ik werp totdat ik een ons weeg maar niets helpt. Uiteindelijk krijg ik op een gele Bossel twee aanbeten achter elkaar, waarvan ik er eentje los. Na deze magere oogst besluiten we terug te gaan naar het rif van gisteren. Onderweg doen we nog wat mooie baaitjes aan vangen wat visjes. Bijna op de stek zien we een boot van de Lawrence Bay Lodge, die iets noordelijker ligt, op onze stek. Gelukkig is deze slechts aan het varen en verdwijnt hij snel uit het zicht.

Het rif ligt er weer prachtig bij en we zien geen jagende snoek deze keer. Het water van Reindeer Lake is zo helder dat je 6 a 7 meter diep kunt kijken, en alle details van bodem, planten en vissen kunt zien vanuit je boot. In verschillende baaien zien we de snoeken gewoon tussen de planten staan, en afhankelijk of ze ‘aan’ staan (in jachtmodus voor de leken) of niet klappen ze actief op je kunstaas of niet. Bij dit rif is dat echter anders, en dat komt door de grote ondiepe plaat waar slechts een meter water staat, en de dropoffs daar omheen van diepere afmetingen zijn. Daar kun je net de bodem niet zien en dat maakt het lastiger om in te schatten of er snoek aanwezig is. Lorne manoeuvreert de boot voor een perfecte drift aan het begin van het rif en ik maar mijn eerste worp, net over de ondiepte heen parallel aan de richel. Zodra mijn Fox shad het water raakt wordt mijn hengel bijna uit mijn handen getrokken. Door de enorme beuk op mijn hengel hoef ik niet aan te slaan en hangt de vis vrijwel meteen. Ze neemt gelijk een run de diepte in en aan het kopschudden kan ik voelen dat dit een flinke moet zijn. Dan komt ze naar me toe zwemmen en lijkt het door afgenomen lijndruk of de vis een stuk kleiner is dan Ik in eerste instantie dacht. Eenmaal bij de boot blijkt dat die aanname niet geheel waar is, want er komt een spoorbiels boven die volledig over mijn Fox shadje heen is geschoven. Drie runs later, waarbij ze een keer geheel uit het water springt, heb ik haar bij de boot. Na twee pogingen schuift Lorne het net onder deze tank en land de vis aan boord. Na het onthaken blijkt dat ik de 45 inch heb gehaald, een maat die hier wordt gezien al top van het haalbare, hoewel er soms 50 inch vissen worden gevangen. Die zijn echter een stuk zeldzamer dan bij ons in de wateren. Met 114cm en een gespierd lijf een prachtige vis voor mijn droomtrip. Ik ben zo blij als een kind in een snoepwinkel.

Even bijgekomen van de adrenaline en het terugzetten van de vis, fatsoeneer ik mijn shadje en maak weer wat worpen. Bij deze tweede drift bestrijk ik hetzelfde gebied als daarvoor om dat het dikwijls gebeurt dat grote snoeken naast elkaar op dezelfde stek ligt. Bij mijn tweede worp van deze drift wordt mijn kunstaas wederom hardhandig te grazen genomen en sta ik weer met een tot het handvat kromme hengel. Een hengel die met een medium fast actie toch geen spaghettisliert is. Niet normaal wat een brute kracht, twee van zulke vissen achter elkaar lijkt het. Wederom laat deze snoek me alle hoeken van het rif zien en zeker 4 keer neemt ze een keiharde run naar beneden, ondertussen kopschuddend. Uiteindelijk komt ook deze vis langszij en blijkt bij meten exact 40 inch, dus 100,5 cm te zijn. Niet normaal wat een brute, sterke bakken achter elkaar. Voor Nederlandse begrippen misschien geen exces richting 120 of 130, maar zo voelt het wel door de brute kracht van deze vissen. Meters lijn van je spoel. Wat een ongelooflijk vette dag is dit. Nadien gooien we het rif nog verder uit aan beide kanten, maar er is geen Esox meer thuis. Dan maar lekker lunchen. We verzamelen met alle boten bij elkaar en wisselen vangsten en verhalen uit. Erg leuk zo om te lunchen.

Met slechts drie vissen op de teller is het een slome dag wat betreft de vangsten, maar mij hoor je niet klagen met twee van zulke bakken. We verkassen naar een grote baai waar de snoeken begin juni afpaaien, en wat leten zoals nu, blijven plakken in de wat diepere delen. Lorne weet wederom feilloos welke baai bij welke windrichting het beste is omdat de scholen prooivis de baaien worden ingeblazen door de wind. De snoeken wachten ze daar vaak op. Helemaal achterin ligt geen snoek, maar al gauw komen we op een stuk waar ik achter elkaar aanbeten krijg van kleine snoek. Niet normaal zoveel er hier zwemmen. De een na de ander valt mijn kunstaas aan, maar slechts de helft blijft hangen. Zo ongeveer 25 volgers en 10 gevangen vissen later is de middag aardig gevorderd. Vandaag was de dag van de grote vissen in de ochtend en de kleinere in de middag. Vandaag zitten er ook weer enkele zestigers en een zeventiger tussen, maar vooral vijftigers en veertigers. Wat een aantallen bij elkaar. Lorne geeft aan dat er spawnbays zijn, waar een grasachtig achterland zorgt voor ideale afzetmogelijkheden voor hun eitjes, en dat er weedbays zijn waar de snoeken vanaf eind juni in trekken omdat daar de lokale fonteinkruid groei zorgt voor voedsel en dekking. Allerbeste tijd om hier te komen is tweede of derde week juni, want alle snoeken die de spawnbays intrekken blijven dan nog even plakken en hebben dan honger na de paai. Snoekjes met de afmeting van je schoenzool liggen dan gezamenlijk met vissen boven de 130cm opgestapeld in deze spawnbays en zijn dan op zicht aan te vissen met jerkbaits of streamers aan de vliegenhengel. Dagen met 40-60 snoeken per persoon zijn dan normaal hier vertelde Lorne. Mocht je dus hier naartoe willen afreizen is dat een perfecte keuze. Omdat ik als docent aan de zomervakantie gebonden ben kan ik helaas niet in juni, maar als je die beperking niet hebt zou ik zeker iets bij de Trout Camp Lodge boeken in die weken. September is ook een erg goede maand omdat de laketrout dan massaal naar het ondiepe terugkeert, evenals de grotere snoeken. Alles is dan ondiep door elkaar te vangen, en de snoeken zijn door het vreetmechanisme voor het najaar al aan het aankomen.

Aan het eind van de dag staat de teller uiteindelijk toch op 14 vissen en ga ik meer dan tevreden van het water af. Wat een dag vandaag zeg. Prachtig. Bij het avondeten worden verhalen uitgewisseld en foto’s. Een van de andere groepen heeft een snoek van 43 inch gevangen (ongeveer 108cm) en is ook in zijn nopjes. Met een laketrout dag in het vooruitzicht morgen schakel ik af, schrijf dit verhaal en ga lekker maffen. Die volle dagen op het water maken je super rozig en voldaan. Wel erg moe. Morgen jiggen en trollen op meerforel in Deep Bay, een krater van een eeuwenoude meteorietinslag met dieptes tot 100 meter.

Visdag 4, forel, dat wil ik wel! [e-1f60a] Vandaag een dagje op zoek naar meerforel, oftewel Lake Trout. De naam van Trout Camp is afgeleid van de aanwezigheid van Lake Trout en was oorspronkelijk een commercieel vissersbedrijf, voordat het eind jaren zestig verkocht werd aan een particulier die er een Lodge voor sportvissers van maakte. Na een prima nacht slaap en een hete douche lekker ontbijten. Lorne heeft de boot alweer geprepareerd en geeft aan dat een combinatie van trollen (aasjes slepen, voor de leken) en jiggen (aasjes op en neer harken vanaf de bodem, voor leken) de forel moet verleiden vandaag. De locatie is Deep Bay, een enorme cirkelvormige baai rechts onderaan Reindeer Lake. Deep Bay is een inslagkrater, gevormd door de inslag van een meteoriet. De inslag vond naar schatting ongeveer 100 miljoen jaar geleden plaats, tijdens het Laat-Krijt. Dit maakt het een van de vele impactstructuren in Canada gevonden. De krater is bijna cirkelvormig en heeft een diameter van ongeveer 13 kilometer. Het is uitzonderlijk diep, met diepten tot ongeveer 220 meter, wat het een van de diepste meren in Saskatchewan maakt. Deze diepte contrasteert sterk met de rest van Reindeer Lake, wat bijdraagt aan de unieke naam "Deep Bay. De gemiddelde diepte van Reindeer Lake is ongeveer 30 meter (98 voet), maar het kan dus dieptes bereiken tot 219 meter (719 voet) in Deep Bay.

Na ongeveer 15 minuten varen komen we bij de doorgang naar Deep Bay, de wind staat deze kant op, en waar het in de kleine baai van Trout Camp een klein kabbeltje is komen er nu golven van 70cm op ons af. Goed verdelen van spullen in de boot en stuiteren maar. Tijdens het ritje naar de andere kant van Deep Bay stuiteren we op de golven en na 10 minuten begint mijn kont zeer te doen. Lorne verzekert me dat we er bijna zijn, maar nu weet ik waarom vrouwen een sport bh dragen als ze sporten [e-1f60a]. Eerste gebied wordt een drift om al jiggend de diepte en aantallen van de forellen te vinden. Eigenwijs als ik ben heb ik een draagbare sonar meegenomen van mijn bellyboat, en deze heeft de afgelopen dagen al interessante gegevens opgehoest. Niet in het vangen van meer vis, maar door een blik op watertemperatuur, structuur onder water en vissignalen krijgen we een aardig beeld wat wel en niet werkt. Al jiggend levert de eerste drift geen vis op. De tweede drift zien we wat meerforel op ongeveer 30 meter diepte, en Lorne vangt een mooie tienponder. Lunch is alweer binnen en wordt in de koelbox met ijs gelegd. We missen een heleboel vissen omdat ze niet aan het eten zijn. Alleen kleine knibbeltjes aan het kunstaas is wat we voelen. Drie visjes is de bescheiden opbrengst.

We besluiten om te gaan trollen met kleine plugjes en lepels. Langs de kust, richting onze lunchplek. Onderweg doen we een rif aan met uitstekende rotsen, en trollen er omheen. Al snel volgt de eerste aanbeet gevolgd door meerdere. We vangen enkele mooie forellen. Bij de derde ronde om het rif staat mijn spinhengeltje ineens hoepeltjekrom. Zo, dit is een hele beste zegt Lorne en gespannen wachten we af. De vis neemt enkele keren een diepe run, en ik ben volledig verrast als er een snoek van net geen meter bovenkomt. Een 39-er volgens het boekje beland in het schepnet, mag even op de foto en weer de diepte in. Nadien gaan we gezellig lunchen met de drie boten/groepen bijeen. Een uitgebreid buffet van aardappeltjes, uitjes, boontjes, mais, snoek en forel wordt bereid en ik geniet volop met de anderen. Vandaag eet ik by far de lekkerst klaargemaakte forel die ik ooit heb gegeten. Tot ik bomvol zit eet ik door, heerlijk. Het vissen is bij iedereen ‘slow’ in de ochtend, maar in de middag gaat het los bij een van de boten. Niet de onze helaas.

Op diverse plekken jiggen we, en bij een van de andere doorgangen naar Deep Bay vangen we enkele forellen achter elkaar. Dit deel van Reindeer Lake heeft veel te lijden gehad onder de intensieve visserij op Lake Trout. Er zijn gigantische exempleren gevangen, maar alleen de noordelijke helft (meer afgelegen, minder hengeldruk, minder visserij) levert nog vissen van over de meter op. De grootste meerforel die ooit in Reindeer Lake is gevangen, woog naar verluidt 27,2 kg (60 lbs). Deze vangst werd gedaan door Len Thompson in 1961. Het is een van de grootste meerforellen die ooit in Noord-Amerika zijn gevangen en draagt bij aan de reputatie van Reindeer Lake als een hotspot voor forelvissers. Snoeken worden hier echter ook erg groot, maar niet de excessen die we on ons eigen kikkerlandje kennen. De grootste snoek die ooit in Reindeer Lake is gevangen door Tom Heibert in 1991, woog 18,6 kg (41 lbs) en was ongeveer 52 inches (ongeveer 132 cm) lang. Andere jaargetijden dan juli is forel soms met tientallen tegelijk te vangen. Tijdens de paai in de herfst komt alle forel naar de ondieptes, ook de grotere, en tijdens jiggen in voorjaar en nazomer kunnen de aantallen ruim in de dubbele cijfers lopen. Het bootrecord van Trey en zijn zoon Easton staat op bij 200 meerforellen op 1 dag. Een bizarre gedachte.

We keren rond vijf uur huiswaarts met een zongebruinde kop en een tevreden gevoel. Met 14 forellen en 1 snoek een ‘slow day’, maar een prima visdag.