Abraham op een rendier deel 2

Abraham op Rendeer Lake, deel 2

Het is zo ver, vandaag vertrek ik. Een vlucht van Amsterdam naar Vancouver, meteen gevolgd door een vlucht van Vancouver naar Saskatoon. Totaal 13,5 uur vliegen. Totaal gaar aankomen, maar terug is de tijd vliegen als meevaller staat me te wachten. Een enorm lange dag zullen we maar zeggen, want als ik lokale tijd aankom is het 20.45 uur. Auto ophalen, hotelletje opzoeken en gelijk pitten. Om bij Reindeer Lake te komen zijn er niet zoveel opties. Vliegen op Saskatoon en daarna met de auto een dag rijden is de goedkoopste, maar ook in het soort tickets naar Saskatoon zit best veel variatie. Sommige airliners zijn relatief goedkoop, maar hebben een enorme wachttijd tussen de eerste vlucht naar bijvoorbeeld Toronto of Calgary, en tweede vlucht naar Saskatoon. Soms wel tot 18 uur. Als je binnen een redelijke tijd in Saskatoon wilt zijn is een snelle verbinding een duurder ticket, maar dat scheelt veel reistijd. Een andere manier om bij Reindeer Lake te komen is een vlucht via een van de noordelijke staten van de USA en daar vandaan een chartervlucht boeken of een langere autorit. Ook kan je met een watervliegtuig reizen. Vooral de noordelijk gelegen lodges zijn alleen zo te bereiken. Na mijn vlucht naar Saskatoon dus eerst lekker een nachtje slapen, in een klein comfortabel hotelletje midden in de stad. Daarna met de auto op pad.

De volgende ochtend ga ik eerst lekker ontbijten en daarna als hengelsportliefhebber een bezoekje brengen aan de lokale hengelsportzaak van Cabela’s/Bass Pro shops. Ik heb hier wat spullen op het oog, en een hengel besteld om op te halen. Ik heb mezelf precies een uur de tijd gegeven om te shoppen en sta vijf voor negen op een al snikhete parkeerplaats te wachten dor ik de speelgoedwinkel in mag. Voor het werpen met grote tru line roaches heb ik een musky hengel besteld. Een stevige pook die tot 350 gram moeiteloos wegzet. Ik verwacht echter meer met lichter spul aan de slag te zijn, en zal deze combi soms gebruiken. Daarnaast heb ik mijn oog laten vallen op een licht maar stevig hengeltje voor het vissen met Bossels en andere jerkbaits. Daarnaast nog gauw even wat presentjes voor vismaten en thuis meenemen en we kunnen weer door. Maar wat een bizarre winkels zijn de Cabela’s/Bass Pro shops zeg, met een immense jachtafdeling waar de karabijnen, semi automatische wapens en handvuurwapens gewoon in de vitrine liggen. Gezien de recente perikelen rond de aanslag op Trump en de andere recente schietpartijen blijft het vreemd dat dit soort wapens gewoon te koop zijn voor europese begrippen. Gelukkig ben ik in Canada waar het politieke klimaat wat zachter en rustiger is. Na een goed uur plunderen ga ik eindelijk op weg naar Southend.

De rit van Saskatoon naar Southend. Een 598 km lange rit vis Prince Albert en La Ronge. Het laatste stuk afwisselend onverhard en verhard. Daarna houdt letterlijk de weg op. Lol! Ter hoogte van Southend houdt eigenlijk de bewoonde wereld op. Genoeg eten en drinken inslaan, regelmatig tanken en vooral genieten van de rit. Na La Ronge ga je min of meer off-grid, kleine nederzettinkjes uitgezonderd langs de weg. De afstand tussen La Ronge en Southend is ongeveer 215 kilometer. Je volgt voornamelijk Highway 102 noordwaarts vanuit La Ronge. De weg is grotendeels een combinatie van geasfalteerde en onverharde wegen. In de zomer kunnen delen van de weg stoffig zijn en kunnen er kuilen en wasbordpatronen voorkomen. In de winter kunnen sneeuw, ijs en gladde omstandigheden een uitdaging vormen. Langs de route zijn er weinig voorzieningen. Dus voldoende brandstof, voedsel en water meenemen. Er zijn enkele kleine gemeenschappen en rustplaatsen langs de route, maar deze zijn beperkt. De route biedt prachtige uitzichten op de boreale bossen en meren van noordelijk Saskatchewan. Wildlife spotten is mogelijk, dus wees alert op dieren op de weg. Niet te hard scheuren.

Mijn auto is een Ford F150 XLT, een pick-up truck met een 3,3 liter motor, 290 pk en vierwielaandrijving. Het laatste stuk van de reis van Saskatoon naar Southend is onverhard en de eigenaar van de Lodge adviseert om in ieder geval een truck, grotere sedan of SUV te huren. Als ik toch maar een keer in mijn leven ga kan ik net zo goed een robuuste auto huren was de gedachtegang, en de prijs van een pick-up viel reuze mee voor 8 dagen huur. Nou, ik was erg blij met die keuze, want het laatste stuk van de route was erg lastig rijden zonder wat grotere banden. Gravel, zandgrond, verharde delen en stenen bedding wisselen elkaar af, en soms is het zeer stoffig. Het stadje Southend moet ook worden bevoorraad, dus af en toe komen er grote vrachtwagens langs die een enorme stofwolk opgooien. Verder slechts af en toe tegenliggers op het laatste stuk. In La Ronge nog gauw even tanken en dan de laatste 3,5 uur. Onderweg een surrealistisch tafereel van hitte (32 graden) stof door de weg, grote stukken veel rook in de lucht door klkeine, actuele bosbrandjes en hele stukken verbrand bos wat weer is gaan groeien. Afgewisseld met compleet groene stukken en de allermooiste meertjes die ik in mijn leven gezien heb maken dit stuk weg erg bizar. Ik moet me bij elk meertje inhouden om nu al mijn koffer uit te pakken, hengels in elkaar te zetten en ta gaan gooien. Want, ik heb een ophaaldate met de zoon van de eigenaar, Easton. Even doorbikkelen dus.

Na een op het oog oneindig lange route door stof, rook, azuurblauwe meertjes en prachtige landschappen kom ik eindelijk aan bij het afgesproken punt. Trout Camp deelt een parkeerplaats met een van de andere zuidelijke Lodges, de Nordic Lodge. Daar aangekomen wacht Easton me op met de boot van de Lodge. Koffer, boodschappen en rugtas inladen en gassen maar. Daar aangekomen ontmoet ik eindelijk de eigenaar Trey in levende lijve die ons op wacht en me als een vorst onthaalt. We kunnen gelijk aanschuiven bij het diner, wat bestaat uit Lasagna, pastasalade en broodjes. Trey kookt vaak zelf voor de groepen die hij te gast heeft, en in drukkere periodes zoals juni en september heeft hij regelmatig een kok die hem helpt evenals ander extra personeel. Trey heeft deze Lodge drie jaar geleden gekocht van de vorige eigenaar, die er in zijn optiek financieel een zootje van maakte. De huisjes zijn wat gedateerd en aan een renovatie toe, maar alles wat nodig is werkt en is voorhanden. Goede bedden, elektriciteit, snelle wifi, stromend warm water en je eigen plekkie.

Na het eten nog even een half uurtje gooien vanaf de steiger. Geen idee of het zou lukken wat te vangen voor ik na twee dagen reizen als een blok in slaap zou vallen, maar niet geschoten… Onderweg had ik een topwater aasje (oppervlakte kunstaas voor de leken) gekocht en die wilde ik wel eens proberen. Het begon al wat te schemeren en veel kleine aasvis in de baai waar Trout Camp ligt lag hoog in het water. Eerste worp, BAM klein snoekje. Vervolg… 4 snoekjes gevangen en 4 missers op een spletterend aasje wat ze bruut van het oppervlak grissen. Debuut geslaagd, daarna lekker mijn mandje in voor een lange nacht slaap. Zaterdag staat de eerste visdag op het programma.