Abraham op een rendier deel 1

Ken je dat gevoel? Dat je van je bucketlist zo graag iets gedaan wilt hebben, maar dat het er door gezinsleven, drukte of (gebrek aan) financiën steeds maar niet van komt? Dat huis kopen, die auto kopen of trip maken?... Twee decennia geleden heb ik mezelf beloofd dat ik dat item van mijn bucketlist zou gaan afstrepen: een week lang vissen op snoek in Alaska of het noorden van Canada. Het land van ongerepte wildernis, Cree Indianen, elanden, wolven, beren, zeearenden en twee miljoen(!) meren vol vis. Van alle wateren heb ik gekozen voor Reindeer Lake in het noorden van de provincie Saskatchewan.

Onlangs werd ik 50 lentes jong. Dat leek me een prachtig moment om deze geplande trip te gaan beleven. Na flink wat jaren sparen en uitgebreid onderzoek doen welke opties er allemaal zijn besloot ik in februari van dit jaar dat deze zomer het juiste moment was. Het jaar waarin ik mijn Abraham jubileum vier. In 2003 en 2004 ben ik met een reisgezelschap snoekvissers onder begeleiding van Jan Eggers naar Ierland gereisd om op Loch Corrib op snoek te vissen. Prachtige trips met sterke, gezonde snoeken. Wat me tijdens die trips naast de prachtige omstandigheden in Ierland is bijgebleven zijn de (sterke) vissersverhalen die nu eenmaal bij zo’n trip horen. Visserslatijn is een klassieke taal, en vis is het enige dier wat nog groeit na z’n dood, amen! De verhalen van vistrips naar de provincies Yukon, Northwest Territories, Saskatchewan en Manitoba in Canada en de vangsten aldaar leken ondenkbaar, maar zijn absoluut niet alleen visserslatijn. Voor het haardvuur ’s avonds met een goed glas Ierse Whisky of biertje kwamen de verhalen en visfoto’s tevoorschijn. Deze epistels van Jan Eggers (weet iemand of de man nog leeft?) en zijn kompanen vertelden dagen van bijna honderd snoeken per dag. Het uit verveling dan maar met een theelepeltje voorzien van boorgat, splitring en dreg proberen snoek te vangen. Ze sprongen nog net de boot niet in was de doordrenking van deze verhalen. Ik dacht er het mijne van, maar was wel getriggerd. De details van deze verhalen en de getoonde foto’s overtuigden mij toch om dit verder uit te diepen en mijn bucketlist item was geboren.

Naast Jan Eggers zijn er natuurlijk talloze andere pioniers, hengelsportjournalisten en cracks die geschreven hebben over trips naar Canada en de USA op snoek en musky die het vuurtje verder hebben aangestoken (bedankt Bertus [e-1f609]). Om nog maar te zwijgen van de talloze vliegvissers die van Canada tot Alaska hun hart ophalen aan Salmoniden of onze Esox soorten. Na onderzoek wilde ik aanvankelijk naar Alaska om daar met de organisatie van Midnight Sun een week in het Yukon rivierenstelsel de snoeken te belagen, maar een lichte klantonvriendelijkheid, weinige flexibiliteit, twee zomers vooruit volgeboekt en een zeer dure offerte deden me anders beslissen. Canada: Great Slave Lake of Reindeer lake zou het worden. Beide meren behoren tot de grootste meren van Canada, en de verhalen van Jan Eggers over Yelllowknife, Great Slave Lake inspireerden enorm. Echter, omdat Great Slave Lake zo noordelijk en afgelegen ligt, hangt daar ook letterlijk een prijskaartje aan. Veel van de Lodges aan dit meer zijn enkel per watervliegtuig bereikbaar, wat een enorme kostenpost is. Voor andere meren zoals Great Bear Lake en ook voor Reindeer Lake gelden deze omstandigheden ook, maar zijn er wel slimmere opties te bedenken. Reindeer Lake heeft slechts zeven lodges die een vergunning hebben om vissers te mogen ontvangen. Allemaal zijn ze sinds de jaren vijftig of zestig actief, en vrijwel allemaal familiebedrijven. Vanuit de USA rijden mensen soms 25 tot 30 uur naar het noorden om te vissen op Reindeer Lake, soms zelfs met eigen boot. De lodges om Reindeer Lake zijn verdeeld in noordelijke en zuidelijke. Drie van de zuidelijke zijn vanaf Saskatoon met de auto te bereiken, en behoeven dus geen trip die perse met watervliegtuig te voltooien is. Dit scheelt zo enorm veel in kosten dat de trip daardoor voor iedereen veel betaalbaarder is.

Mijn keuze is na alle lodges, reiskosten, tripkosten en opties te vergelijken gevallen op de lodge van Trout Camp https://troutcamp.com/ Een betaalbare lodge die qua prijs/kwaliteit verhouding veruit de aantrekkelijkste is. Vanuit Saskatoon goed te bereiken met de auto door naar Southend te rijden, waarvandaan het nog een 20 minuten durend boottochtje is naar de lodge. Vanuit Saskatoon is het ongeveer 8 uur rijden naar Southend in het zuidelijkste puntje van Reindeer Lake. Een huurauto met een beetje body is wel handig, want de laatste 180 kilometer is deels onverhard, oud asfalt of gravel en niet gunstig voor je banden en schokdempers. Een rit van 8 uur, waar je je tijd voor moet nemen. Over vervoer en timing later meer. Als je een trip zoals deze op poten zet, doe ik dat het liefste met vismaten. Maar zoals vele vissers weten, is het soms al lastig om visdagen af te stemmen met familieverplichtingen. Laat staan om twee of vier vismaten een once-in-a-lifetime trip zoals deze af te stemmen. Met mijn vaste vismaat Taco en andere vismaten is natuurlijk besproken hoe dit uit zou pakken en of dit te plannen zou zijn. Even is overwogen om met Taco’s zoon en schoonzoon een kwartet te vormen, maar dit bleek nagenoeg onhaalbaar op korte termijn. Omdat ik een goed beeld heb van de prijzen, beschikbaarheid en enorme drive voor deze once-in-a-lifetime trip besloot ik dan maar alleen te gaan. Het moet nu maar gebeuren. Precies vier weken na mijn verjaardag vlieg ik op donderdag 18 juli naar Saskatoon. De dag erna rij ik 8 uur naar het noorden om daar te worden opgepikt door lodge eigenaar Trey Aars, die mij naar Trout Camp brengt. Daarna volgen zes visdagen inclusief eigen rustieke blokhut, ontbijt, shore lunch, diner en overdag tussen 8.00 en 17.00 een eigen visboot met gids die me naar de mooiste baaitjes en fonteinkruid velden brengt van Reindeer Lake. Voornamelijk snoek, maar ook lake trout, walleye en greyling hoop ik aldaar aan te treffen. Elke keer als ik het lees begin ik weer te watertanden.

Wat is er nou leuker dan met een zonnetje op je hoofd werpend op snoek te vissen met jerkbaits, spinnerbaits en soortgelijk spul? Trout Camp voorziet in alle spullen die nodig zijn. Het enige is dat ze Jerkbaits zoals wij ze produceren in Europa niet kennen. In juni is er in Canada een fenomeen wat de Ice-out heet. Alle snoeken die de ondiepe baaien intrekken, net als in Nederland en Scandinavië, paaien af zodra het is van het water af is, en blijven nog een tijdje plakken op het ondiepe. Dit trekt snoekvissers van over de hele wereld naar de eerder genoemde grote meren met lodges, om vaak op zicht ondiep te kunnen vissen met jerkbaits of de vliegenlat. Selectief de grootste snoeken die je ziet werpend aanvissen. Ultragaaf, maar helaas niet voor mij weggelegd, want ik werk in het onderwijs en ben dus afhanklijk van mijn zomervakanties voor dit soort trips. Alle lodges vanaf de breedtegraad waar ongeveer deze visserij begint zijn open van juni t/m september. Deze eerste en laatste maand zijn veruit het drukste. Juni vanwege de Ice-out en september vanwege de aanstaande paai van de lake trout die naar het ondiepe komt. September ook vanwege het opgepookte metabolisme van onze vriend Esox Lucius die gaat eten voor de winter reserves. Juli en Augustus zijn volgens de boeken dan weer de maanden waarin zowel ondiep als iets dieper in en rond de fonteinkruisbedden vaak de grotere snoeken worden verschalkt. Met spinnerbaits, streamers, lepels en jerkbaits rond deze plantenvelden. Precies wat ik hoop te gaan doen als ik er ben. Ik laat me graag verrassen. Ik heb in ieder geval materiaal bij me voor vier technieken die toepasbaar zijn. Twee spinhengels voor spinnerbaits/lepels en voor kleiner kunstaas, beide reishengels. Verder leen ik daar een 6 voet medium jerkbaithengel om Bossels en andere jerkbaits mee te smijten, en een kant en klare #10 vliegenlat met reel en drijvende lijn. De dag dat ik ga rijden pik ik waarschijnlijk nog een musky hengel op bij de Bass Pro Shop om wat groot rubber mee te kunnen smijten. Als kunstaas gaat een kleine verzameling mee van enkele jerkbaits, lepels, spinnerbaits, plugjes en twee 4D Line Thru Roaches. Vergezeld van twee reeltjes. Alles moet natuurlijk wel in de koffer passen. Ik heb voor de gelegenheid een specials Abraham Bossel laten maken door Erik de Lange, bedankt daarvoor.

Even iets over het gebied waar ik ga vissen: Reindeer Lake is een van de grootste meren in Canada (9^e in volgorde van grootte), met een oppervlakte van ongeveer 6.650 vierkante kilometer (2.570 vierkante mijl). Met een lengte van ongeveer 210 km en een breedte van 80 km ongeveer de helft van Nederland. Het meer overspant de grens tussen Saskatchewan en Manitoba, waarbij het grootste deel van het oppervlak in Saskatchewan ligt. Het meer heeft een zeer onregelmatige vorm met ongeveer 5500(!) eilanden en ontelbare baaien. Het meer bevat veel grotere baaien, waarvan Deep Bay, een cirkelvormige inslagkrater gevormd door een meteoriet, het meest opvallend is. De gemiddelde diepte van Reindeer Lake is ongeveer 30 meter (98 voet), maar het kan dieptes bereiken tot 219 meter (719 voet) in Deep Bay. Het meer staat bekend om zijn diverse vispopulatie, waaronder soorten zoals snoek, baars, meerforel en Amerikaanse vlagzalm, wat het tot een populaire bestemming voor sportvissen maakt. Het omliggende gebied wordt gekenmerkt door boreaal woud, uitstrekkend tot Alaska (en enkel onderbroken door de Rocky Mountains), dat een verscheidenheid aan wilde dieren ondersteunt, zoals elanden, zwarte beren en veel vogelsoorten. Dit gigantische oppervlak aan ongerept water en wildernis is de reden dat vissen op snoek hier zo goed is. Het merendeel van de snoeken heeft nog nooit kunstaas gezien. Tel daarbij op dat de weg letterlijk stopt in Southend en vanaf deze breedtegraad naar boven enkel ongerept leefgebied is.

Cree indianen wonen hier al eeuwen en leven van visserij, bosbouw en andere opbrengsten van het gebied. Trey heeft een handjevol gidsen in dienst die al decennialang op Reindeer Lake vissen er er zijn opgegroeid. Locals die precies weten waar de snoeken in welk gedeelte van het jaar uithangen. Zonder fronttroller (electromotor om je op de plek te houden waar je vist) en elektronica aan boord om onder water te spieken. Volgens Nederlandse maatstaven zou het vissen zonder fishfinder ongeveer overeenkomen met naakt en geblindeerd worden gedropt in de Kalverstraat met de vraag om je weg naar het Centraal Station te vinden. Althans, zo zou het voor mij voelen als ik mijn favoriete stekken in Nederland moet bevissen zonder sonar aan boord. Geen ogen onderwater is hier vaak ondenkbaar. In Canada, met locals die jou de weg wijzen bijna vanzelfsprekend. Ik heb overigens als boot een Sylvan Alaskan met betrekkelijk eenvoudige, maar prima sonar. Toch kan ik niet wachten om mijn lokale gids als fishfinder, electromotor en chauffeur ineen te ervaren.

In deel twee meer over de vliegreis, de zaken om op te letten en de rit van Saskatoon naar Southend.

Inmiddels zit ik ergens boven de noordpool onderweg naar Vancouver, en naar Saskatoon als jullie dit lezen.