Abraham op Reindeer Lake, FINAL CHAPTER

Abraham op Reindeer Lake, FINAL CHAPTER

Visdag 5: vandaag wordt Fly-day, niet te verwarren met Friday, want dan zou ik al naar huis moeten. Een volle dag met de vliegenhengel en streamers op snoek. Kleine vliegjes (voor de leken) worden doorgaans gebruikt voor forelsoorten en zalmsoorten in snelstromende rivieren. Vliegen voor snoek echter zijn soms halve kippen, maar het gemiddelde maatje moet het doen vandaag. De hoop is gevestigd op aantallen, net als de eerste dag. Nou niet dus! Na een wat langere nacht slaap gaan we weer vol moe op pad. Lorne neemt me weer mee naar de prachtig ommuurde baai van ‘Thunder River’ die uitkomt in Reindeer Lake. De oorspronkelijke locals hebbel geweldige namen gegeven die gerelateerd zijn aan dieren, natuurverschijnselen en weersinvloeden. ‘Thunder River Bay’ is zo’n voorbeeld, evenals ‘Deep Bay’, ‘Fox Island’, ‘Bear Point’ en ‘Snake River Bay’. Aangekomen knoop ik een kleine streamer aan de speld en kammen de hele baai uit. Niet een snoek die we zien liggen tussen de planten heeft interesse. Er liggen er waarschijnlijk meer dan vijftig op of rond de bodem in het plantenveld, maar bijten ho maar. Deze totale eetstops komen vaak voor deze week, en net als op veel andere plekken draait dat vanzelf weer bij. Vaak gaat er op verschillende tijdstippen van de dag een soort gong af onder water, en snoeken gaan massaal jagen. Alleen een beetje jammer als je met de vliegenlat op aantallen had gehoopt. We druipen onverrichter zaken af. Aan de buitenkant van de baai ligt een klein stenen plateau, waar we nog snel wat worpjes maken. Daar vang ik met een klein lepeltje van Lorne twee snoekjes, gelukkig niet meer een nulstand. Dat het vandaag echter erg taai voor Canadese begrippen zou worden, hadden we toen al wel een beetje verwacht.

Volgende plek is het klassieke rif. Dan maar even geen aantallen. We scheuren naar het stuk net voor het rif, waar door een vernauwing tussen twee eilanden het water binnen komt stromen. Een plek waar we eerder al snoek vingen. Wederom ga ik vol vertrouwen met de vliegenhengel aan de slag, maar wederom hebben de kleine snoekjes die we zien zwemmen totaal geen interesse in mijn streamer. Dan maar weer met een Fox Rage pro shad aan de slag waar ik alle eerdere grote vissen mee ving. Trey is erg geinteresseerd geraakt in dit stukje kunstaas en wil wel een hele doos kopen. Maar eens uitzoeken waar en hoe dat kan. Aangekomen bij het rif maak ik eerst wat worpjes aan de binnenkant van het rif zonder resultaat, maar bij de eerste worp aan de buitenkant van het rif wordt de Fox Rage shad weer hardhandig onderschept. Een hoge negentiger beland in het net en als 39 inch vis een mooie start op het rif. Twee worpen later, ongelooflijk wat een stek, wordt mijn aasje weer hard gegrepen door een nog zwaardere vis. Lang blijft ze diep en ik heb moeite met het gewicht van deze vis. Wat een zware bak. Geconcentreerd dirigeer ik deze vis naar de boot als ik opeens iets voel knappen en de weerstand wegvalt. Als ik mijn shad binnendraai zie ik dat mijn crosslock is opengebogen en de stinger ontbreekt. Iets rechts van de plek zwemt een kalf van een snoek het ondiepe rif over naar de baai erachter. Waarschijnlijk de vis die ik er aan had. Echt bizar hoe de snoek kleur van dit aasje het zo goed doet. Kannibalisme onder snoeken is algemeen bekend, maar op Reindeer Lake ligt kannibalisme erg hoog onder snoeken omdat de aanwas van jonge snoek enorm is elk jaar, maar de snoeken er erg lang over doen om te groeien ten opzichte van andere gebieden. Veel middelgrote snoek eet hier kleinere snoek omdat het ruimschoots voorhanden is. Alle prooivis trekt naar de ondiepe delen van het meer zodra de plantengroei begint, en daar wonen ook de kleine snoekjes die oud hopen te worden. Dikke vette bummer. Schrale troost; het is lunchtijd. Na de lunch nieuwe kansen hier.

We lunchen wederom op een prachtige plek waar een rivier in het meer uitkomt met twee boten tegelijk. De rivieren die uitkomen in Reindeer Lake, en het feit dat het meet op een hoogte van ongeveer 330 meter bovenzeeniveau ligt, maken dat er veel koud water rond stroomt. Waar het zaterdag oppervlaktetemperaturen van 23,5 graden aantikte, deed dat geen kwaad voor de aanbeten. De dagen er na zakte de watertemperatuur naar een schappelijke 18,5 graden. Reindeer Lake wordt gevoed door verschillende rivieren en stroomt uit via één hoofdrivier. Enkele van de belangrijkste rivieren die in Reindeer Lake uitmonden zijn Cochrane River: Deze rivier stroomt vanuit het westen naar Reindeer Lake, Carrot River: Deze rivier stroomt vanuit het zuiden naar het meer, Reindeer River: Deze rivier komt ook uit het zuiden en stroomt Reindeer Lake in, Geike River: Deze rivier komt vanuit het noorden het meer binnen. Er zijn nog talloze andere riviertjes, beken en stroompjes die in Reindeer Lake uitmonden, maar de bovengenoemde zijn de voornaamste rivieren. De belangrijkste rivier die uit Reindeer Lake stroomt is de Reindeer River, die het water van het meer naar het zuiden afvoert en uiteindelijk uitmondt in de Churchill River. Al met al een enorme bak koud water dus, met veel stroming. Een prachtig meer waar de snoek de hele zomer goed te vangen is, met juni en september als uitschieters.

Tijdens de lunch steelt een eekhoorn enkele stukjes gebakken vis uit de pan. Een hilarisch schouwspel. Na de lunch toch maar weer terug naar het rif, met een tussenstop in een prachtige baai die normaliter in Augustus erg goed is vanwege de plantenvelden.

Aangekomen in deze baai legt Lorne uit dat de dichtheid van de plantenvelden bepaald hoeveel snoek er blijft hangen. Net als hier tussen het fonteinkruid leven talloze kleine diertjes die voedsel vormen voor de lokale witvissoorten. In augustus bereikt de densiteit haar hoogtepunt en ligt met meestal vol met snoek, zo ook deze baai. De verwachting is dat wellicht de eerste snoeken, waaronder ook grotere, al gearriveerd zijn. Om mijn belofte van vanochtend wat kracht bij te zetten pak ik de vliegenhengel er weer bij met een mooi, klein streamertje in een firetiger kleur. Lorne wijst me op een klein rotsplateautje waar al enkele mooie 40 plussers zijn gevangen, dus daar starten we met een kalme eerste drift richting uitgang van de baai. Bij mijn tweede worp strip ik de langzaam zinkende lijn relatief dicht langs de boot als er van onder de boot een grote witte schim over mijn streamertje heen schuift. De snoek draait weg en ik kan simpel de haak zetten. Wat daarna volgt is een kat-en-muis-spel wat knikkende knietjes oplevert. Op het geleende, relatief lichte #8 hengeltje komt een enorme kracht te staan als de snoek haar eerste run de diepte in neemt. Ik ben niet bepaald een ervaren vliegvisser, en heb met mijn eigen #8 best wat leuke snoeken gevangen, maar deze brute kracht is nieuw voor me. Drie volle runs de diepte in suggereren dat dit een erg grote vis moet zijn, maar omdat ze diep blijft kan ik haar niet goed inschatten. Het kat-en-muis-spel gaat zeker 12 a 13 minuten zo door, en pas na de zesde run krijg ik eindelijk een beeld van de lengte van deze vis. Als een paarminuten Lorne eindelijk het net onder deze bak kan schuiven schreeuw ik het uit; mijn eerste metersnoek op een vliegenhengel en gelijk een hele beste. Met 46,5 inch en 117cm een geweldig nieuw PR op de vliegenlat en de grootste toe nu toe deze week. Grijnzend poseer ik voor wat plaatjes en daarna mag ze gauw weer terug. Wederom zo blij als een kind.

Het laatste staartje van de dag krijgen we tijdens het bezoekje aan het rif geen aanbeten meer, naar huis dan maar. Met vijf snoeken een redelijk taaie dag voor Canadese begrippen, maar met twee grote vissen gevangen en helaas nog een verspeeld een supergave dag.

Visdag 6: de allerlaatste dag op Reindeer Lake. Woensdagavond spreek ik met Lorne af dat we de dag in twee stukken hakken; in de ochtend gericht op grotere snoek, in de middag gericht op aantallen kleinere snoek. Probleem hierbij is dat vanaf de lodge gerekend de westkant van het meer vooral aantallen oplevert, met af en toe een grotere er tussen, en dat de oostkant een aantal rivier instroompjes bij rotsachtige baaien kent waar juist alleen grotere worden gevangen. Afstanden die je niet zomaar even overbrugt, zeker als zoals vandaag de wind is aangetrokken naar 4bft. Op de grotere open stukken betekent dat golven van bijna 80cm hoog. Kiezen dus wanneer je waar wilt zijn. We besluiten dezelfde twee stekken als gisteren aan te doen. De plantenbaai en het rif. Aangekomen in de plantenbaai komt ook de boot van Trey en zijn zoon aangevaren. Beide zijn vandaag vrij van verplichtingen in de lodge en gaan lekker vissen. Met twee boten dus in de toch aardig grote baai. Het waait stevig en de drifts verlopen hier en daar net wat sneller dan wenselijk. Beide boten zien veel snoeken zwemmen, volgen en stilliggen, maar aanbeten volgen niet. Na een kwartiertje wat aasjes geprobeerd te hebben knoop ik maar weer eens een Bossel aan de speld; mijn favoriete originele formaat ik snoekkleur. De flankende actie maakt vaak een hoop goed, zeker op winderige dagen. Na een stuk of wat missers van hoofdzakelijk kleine snoekjes, hark ik een zeventiger binnen, gevolgd door een tachtiger. Fijn dat de nul er af is. We besluiten de achterkant van de baai wat meer aandacht te geven en ook de andere boor begint daar te vangen. Na wat volgers en een kleintje meld een mooie dikke negentiger zich in ons net en houden we de plantenbaai voor gezien.

Het laatste stukje smijten op het rif dan maar. Met gemengde gevoelens naderen we de stek, wetende dat deze veel moois heeft opgeleverd, maar waarschijnlijk niet onuitputtelijk is. Vooral het besef dat dit de laatste sessie op deze plek van deze trip is maakt me even wat sip. We kammen eerst debuitenkant van het rif uit maar er gebeurt op wat volgers van kleine snoek niet veel. De wind staat in tegenstelling tot de afgelopen dagen wat verder naar Noord en waait porecies het naastgelegen baaitje in, waar we eerder ook al 40 inch plusser hebben zien zwemmen. Door de harde wind is het water wat troebeler vanwege sediment tussen de planten wat is gaan mengen met het water. Een paar decimeter zicht slechts doen me even twijfelen, maar vormen ook een mooie hinderlaag voor vissen die in het uiterste hoekje liggen. Toe werpend naar het uiterste hoekje wordt wederom de Fox Rage shad ik de pike colour hardhandig onderschept. Weer een grote vis met brute kracht. Niet normaal, maar enigszins als een verassing vanwege het troebelere water. Na een aantal dikke runs komt een dikke, gespierde snoek van maarliefst 44 inch (110cm) de boot in. Prachtis, weer het rif wat levert, en hoe. Superblij vissen we verder en vangen nog twee kleinere exemplaren. Daarna alweer lunchtijd. Ditmaal zonder de andere groepen zodat we vrije wil hebben wanneer en waar. Met een kushandje wuif ik het geweldige rif gedag, en beeld me in hier ooit terug te keren, misschien pas met mijn pensioen, wie weet. We besluiten alvast naar de westkant te scheuren en daar in een mooie baai te gaan lunchen. Godzijdank hebben de boten van Trout Camp altijd twee 6 gallon (23 liter) tanken benzine mee, en zeker vandaag hebben we die hard nodig. De 50pk Yamaha brengt ons de hele week al waar we heen willen, en is onderweg naar de lunchplek toe een de tweede tank. Voor de prijs die je aan een avontuur zoals deze zesdaagse betaald zit dus ook een aanzienlijk deel brandstof voor je boot inbegrepen, belangrijk om te weten. Desondanks is de totaalprijs zo interessant dat deze vergeleken met de noordelijke lodges veel en veel lager uitkomt. De meeste van de vier noordelijke lodges richten zich met name op het hoogste segment, rijke Amerikanen of Europeanen die niet op een cent meer of minder kijken. Het 8 tot 10 k betalen voor een basis vistrip met haute cuisine is wat ze hun klanten voorschotelen, maar dit zegt totaal niets over de aantallen en groottes van de snoeken die je vangt. Die zijn op heel Reindeer Lake hetzelfde. Wel is de forelstand beter als je noordelijker komt, vooral de grootte met nog kans op vissen van 40 – 50 pond richting de meter. Voor esox liefhebbers dus niet perse verschil.

Eenmaal de lange rit (40 min) tussen de eilanden door voltooid, glijden we een prachtige baai binnen waar we lunchen. Gasstel opzetten, vis fileren, aardappels snijden en bakken maar. Vandaag een kortere lunch zodat we wat meer vistijd overhouden met mijn laatste middag vissen voor de boeg. In de baai zwemt een ijsduiker. Een werkelijk adembenemend mooie vogel die in grote getallen voorkomt. IJsduikers vind ik samen met parelduikers en roodkeelduikers die we regelmatig in zweden tegenkomen de allermooiste watervogels die ik ken. IJsduikers zijn net nog een slagje groter dan andere duikers, en hebben een zeer karakteristiek geluid. Zie dit youtube filmpje https://www.youtube.com/watch?v=BsqUayBcK_Q. Hun roep lijkt enorm veel op het gehuil van een wolf of het zingen van een walvis. Vaak kijk ik naar de kant of ik een wolf spot als ik hun roep hoor, maar elke keer blijkt het gewoon de ‘Loon’ te zijn, zoals ze hier genoemd worden. In juli hebben ze vaak jongen, maar ze zijn zo schuw dat ze je niet dichterbij dan ongeveer 25 meter laten komen. Ze duiken dan onder en komen een stuk verderop, soms precies aan de andere kant van je boot, weer boven. Geweldig mooie dieren.

Na de lunch met de vliegenlat aantallen scoren is het plan. We wisselen diverse baaien, rotsachtige punten en de langwerpige baai van de eerste dag af. Hier en daar sprokkelen we kleine en medium snoeken bij elkaar en soms springen ze volledig het water uit in een poging de streamer te lossen. Ook jerkbaits doen het erg goed, totdat ik mijn favoriete Bossel van zijn achterlijf ontdoe door hem een granieten rots terug te laten koppen. Wat een bummer, maar goed, dat hoort er ook bij. Hard kunstaas is niet ontworpen om botsingen met alom aanwezige oeroude granieten rotsen aan te kunnen. Moet ik maar beter mikken. In de langwerpige baai waar we de eerste dag zoveel vingen vangen we wederom een tiental snoekjes. Het gaat maar door, bijna elke worp een vis. Ge-wel-dig op een licht vliegenlatje of met kleine jerkbaits. Volop genieten. Aan het einde van de middag doen we onderweg naar huis nog een lange strook rotskust aan, en ook hier liggen ze opgestapeld. Tegen vijven als we al in de dubbele cijfers ziten maak ik mijn allerlaatste worp en haak de allerlaatstevis van deze trip. Een droomdag met 24 snoeken om een droomtrip af te sluiten.

Eenmaal terug bij de lodge staat er al een koud biertje voor me klaar, en ruim ik rustig mijn spullen op. Ik maak in rap tempo de boot leeg en zet alle spullen op de veranda om nog even afscheid te nemen van Lorne, die met zijn eigen boot huiswaarts keert. Een dikke bear-hug en een handshake later vaart hij langzaam het hoekje om. Wat een vent zeg. Zonder een gids als Lorne ben je nergens op een water van deze omvang. Varen, boot positioneren, meekijken, aanwijzen, lunch bereiden, sparren en plannen maken zo’n bootmaatje onmisbaar. Het is gebruikelijk bij dit soort lodges dat je je gids een dikke fooi geeft per dag en ik heb een flink bedrag van drie cijfers in een envelop gestopt waar hij erg blij mee was. Zo hoort het.

In de avond genieten we nog van een heerlijk diner met gegrild vlees, aardappelpuree, wildsaus, groenten en rolls (kleine broodjes) voordat ik aan het afmonteren en inpakken van mijn spullen begin. Uiteindelijk lig ik pas om 11 uur in bed, en omdat ik vroeg moet gaan rijden om mijn vlucht naar Vancouver te halen gaat de wekker extreem vroeg. Inchecken, inpakken, douchen en slapen. Om 3.45 krijst mijn telefoonalarm me wakker en kleed ik me aan. Trey zet voor het slapen gaan altijd de generator uit die de boel van stroom voorziet uit om brandstof te besparen, maar gelukkig kan ik met een geleende zaklamp de aanlegsteiger goed zien en bereiken. Trey brengt me met de boot terug naar Southend terwijl het licht wordt. Daar namen we met wederom een bear-hug afscheiden stap ik vermoei maar uiters tevreden mijn 4x4 in. Op mijn gemakje rijd ik naar Saskatoon. Onderweg veel korte stops, benen strekken en drinken. Als de eerste helft van de rit er op zit, een stuk van 220km onverharde gravel weg, ben ik zo gaar als boter, maar compenseer het vermoeiende rijden met een stevig ontbijt en koffie in La Ronge. Vandaar is het nog 3,5 uur naar Saskatoon over prima, verharde wegen. Ik heb zelfs nog even tijd om wederom wat toffe goedjes in te slaan bij Cabella’s/Bass Pro Shop en lever daarna mijn huurauto in volgens plan. Om 15.30 vertrekt mijn vlucht naar Vancouver en arriveert op tijd daar. Met een relatief korte overstaptijd vlieg ik daarna naar Amsterdam waar ik deze middag om 12 uur land. Helaas is mijn koffer vanwege de korte overstaptijd achtergebleven in Vancouver, maar omdat ik in Saskatoon alles al incheckte voor beide vluchten, verwacht ik dat mijn koffer morgen of overmorgen wel boven water komt.

Resume; met op zijn minst het voldoen aan de verwachtingen en het op sommige vlakken overtreffen er van, het in een adembenemende droomtrip gemaakt. Het hele avontuur, de gastvrijheid van Trout Camp, de dagen met Lorne in de boot als team, de prachtige omgeving en weidsheid hebben veel indruk gemaakt.

Met 118 gevangen vissen, waarvan vijf metersnoeken en enkele hoge negentigers een geweldige week, maar ook alle kleinere gaven geweldige strijd. Wetende dat als we alles op alles hadden gezet om aantallen te vangen we waarschijnlijk het dubbele hadden gevangen. Half juni ben je op het allerbeste moment op Reindeer lake. De snoekej liggen dan paaiend, of net afgepaaid massaal bij elkaar in de ‘spawnbays’ en dagen van 70-100 snoeken per boot/tweetal (groot en klein door elkaar) zijn dan mogelijk. Juli is eigenlijk de ‘minste’ maand van de vier maanden. Augustus neemt de vegetatie in de ‘weedbays enorm toe en zijn ook hier grote aantallen te scoren, dus een zeer goede maand. September is de maand dat deze vegetatie blijft bestaan en dus dezelfde aantallen snoek kunnen opleveren, met als geweldige bijkomst dat de forel ook de ondiepe baaien intrekt voor hun paai. Beide soorten dus.

Welke maand zou jij kiezen?

De 40 inch plus vissen van respectievelijk 100cm , 100.5cm , 110cm, 114cm en 117cm zijn de kersen op de taart. Grotere snoeken zijn hier echt een zeldzaamheid, maar ook niet onvangbaar. Anyway, met een richtprijs van ongeveer $500,- per dag per persoon all inclusive is Reindeer Lake Trout Camp vermoedelijk een van de beste keuzes voor een soortgelijke trip. Alle andere lodges zijn duurder en hebben hun prijs exclusies gebruik van een watervliegtuig charter die er nog bij komt. GENIETEN met hoofdletters en het tofste verjaardagscadeau denkbaar wat ik voor mijn Abraham jubileum heb mogen krijgen. Weliswaar een presentje van mijzelf, aan mijzelf, maar dat doet er niet toe…